Şahı Bilvanis Şeyh Seyyid Fevzeddin Hz.den sohbetin gerekliliği üzerine sohbet

Gavs k.s.a öyle buyuruyor : Muhakkak ki tasavvuf ve tarikat muhabbetsiz olmaz. Muhakkak ki insanın, ehli muhabbet olmazsı lazım. Şeyh AHmedi Cezeri k.s.a. öyle buyuruyor. : cezbe olsun, seyri süluk olsun muhabbetsiz olmaz. Eğer ne kadar yol alsak da , cehd de yapsak, bazı şeyler de yapsak muhabbet olmadıktan sonra insan bir lezzet almıyor ondan. Onun için insan muhakkak ki vird çekerken olsun, hatme de olsun teveccüh de ya da sohbette olsun ,illaki insanın muhabbet ehli olması lazım, ehli aşk olması lazım. Tabi muhabbet de yine Allahın zikriyle, virdle, taatle artar. Dünyanın muhabbeti olduğu zaman Allah’ın aşkı, muhabbeti azalır. Allah’ın aşkı muhabbeti azaldığı zaman insan yaptığı taatlerden , ibadetlerden zikirlerden , sohbetlerden lezzet ve zevk çok az alıyor. Onun için insanda muhabbet en çok sofilerin muhabbetiyle, sohbetle meydana gelmiştir. Gavs k.s.a , Hızna’da kendi aşkını, muhabbetini sofilerin arasında daha fazla alıyordu. Saliklerin ve hocaların içine fazla katılmıyordu. Sofilerle beraber oturup kalkmak bana çok daha zevk veriyordu, lezzet veriyordu.(diyordu) Çünkü cahil teslim olduğu zaman teslimatı çok daha kuvvetli oluyor,kuvvetli teslimat olduğu zaman onda muhabbet zuhur eder. Öyle diyordu ben daha çok zevki lezzeti sofilerin içinde alıyordum. Hatta öyle olduk ki bazı alimler kızdılar , beni şikayet ettiler Şahı Hızna’ya (k.s.a) Dediler ki Şeyh Abdulhakim aramıza katılmıyor ,bizle beraber olmuyor, hep cahillerle beraber oluyor.Bir gün Şah ı Hızna beni çağırdı, dedi “Şeyh Abdulhakim, hakikat senin gibidir.İnsan sofilerle olduğunda , daha fazla muhabbeti, aşkı hasıl ediyor.Ama onların da gönlü kalmasın, arasıra alimlerin de arasına katıl, gönlü kalmasın. Onun için o muhabbet hakikaten insan da ihlas ve gerçek bir teslimat olduğu zaman doğar. Muhabbet olduğu zaman aşk da olur. İnsan vird çektiği zaman nasıl çektiğini bilemiyor, zevk alıyor , lezzet alıyor. İnsan sohbette oturduğu zaman ondan da zevk, lezzet alır. Onun için insan daima ehli muhabbet olması lazım, ehli aşk olması lazım. Muhakkak ki dünyayı bertaraf etmek lazım. Dünyayı bir tarafa atmak lazım. Levra dünya ağır bastığı zaman, dünyanın keyfi daha fazla ağır bastığı zaman, dünyanın lezzetleri daha fazla ağır bastığı zaman bırakmıyor ki muhabbet olsun, bırakmıyor ki Allahın muhabbeti olsun, Hz.Rasulullah s.a.v in muhabbeti olsun, bırakmıyor ki Sadatı kiramın muhabbeti olsun. Levra fazla ağır geliyor, dünya daha fazla kalbi işgal etmiş , dünya muhabbeti daha fazla insanı taallukla kendine bağlamış. Onun için insan dünyayı bir tarafa atarsa , dünyanın muhabbetini, lezzetlerini bir tarafa atarsa , o zaman muhakkak ki Allahın muhabbeti kalbe girer, Hz. Rasulullah s.a.v. in muhabbeti girer, sadatı kiramın muhabbeti girer. Onun için insanın kendi zikirlerine ağırlık vermesi lazım. Levra insan zikre ara verdiği zaman, günü gününe tam yapmadığı zaman kalpte boşluk meydana geliyor, kalp o gün kendini eksik hissediyor, kalp kendini hasta ,yorgun hissediyor. Onun için kalp yorgun , eksik olduğu zaman , boşluk olduğu zaman bütün vücud kendini eksik hissediyor, bütün vücut ta kendini hasta hisseder . Onun için kalbi ihmal etmemek lazım, zikirsiz bırakmamak lazım, taatsiz bırakmamak lazım. Levra Rasulullah s.a.v öyle buyuruyor : vücutta bir parça var o iflah olduğu zaman bütün vücut iflah olur, o bozulduğu zaman bütün vücut bozulur. Nedir o ? Rasulullah s.a.v buyuruyor : o da kalptir. O iflah olduğu zaman bütün vücut iflah oluyor, o ifsada gittiği zaman bütün vücut , ifsada gidiyor. O da kalptir. Onun için kalbi ihmal etmemek lazım, kalbi beslemek lazım taatla ibadetle, zikirle. Kalbin daima Allah’ın huzurunda olması lazım, Allah’ın tecellisinde olması lazım. Yoksa Allah’ın huzurunda olmadığı zaman insan lezzet de almıyor muhabbet de almıyor aşk da almıyor. Levra kalp , daimul evgad Allahın huzurunu ister, zati bir huzur ister. Onun için kalbi daima Allahın huzurundan koparmamak lazım, uzaklaştırmamak lazım. O Allahın huzurunda olduğu zaman bütün vücut ta Allahın huzurunda olur, o da kemalat sahibi olur. Eğer kalp Allahın huzuruna girmezse, muhabbeti girmese , vücut ta uyuşuk kalıyor. Allahın muhabbetine girmiyor.Onun da tek ilacı zikirdir, taattir, ibadettir. Dünya muhabbetini çıkarmak lazım. Muhakkak ki insanın düşünmesi lazım, Allah c.c bu kadar kerem de bulunmuş ihsan da bulunmuş, her şeyi insanlara hulgetmiş, bütün her şeyi insanlara vermiş, insanın nankör olmaması lazım. Bir kalbi varsa onu da tam manasıyla Allaha teslim etmek lazım, Allahın zikrine vermesi lazım. Yoksa insan hakikaten bunu da yapmadığı zaman çok nankör oluyor, çok zalim oluyor. İnsan kendi nefsine zulmediyor, kendine hakaret ediyor. Onun için muhakkak ki insan Allahın bu bütün nimetlerine karşı , bu lütuflara, bu keremlere, bu güzel nimetlerine karşı insanın kalbini ona vermesi lazım, sevgisini ona vermesi lazım, muhabbetini ona vermesi lazım. Muhabbet iyi olması lazım. Allahın muhabbeti de Allahın dostlarının muhabbetiyle geçer. Levra o da mecazi aşktır. Mecazi aşık olmak lazım. O mecazi aşk ta ancak , insan Allahın dostlarına aşık olursa , o aşktan sonra hakiki olan aşka , Allahın aşkına dönüşür. İnsanın direk ,tam manasıyla Allah’a aşık olması çok zor. İlla ve illa ki Allahın dostlarına , sadatı kirama aşık olacak ki insan o mecazi aşktan sonra Allahın gerçek aşkına, muhabbetine dönüşür. O da ancak sohbetle olur, sohbetin çok faydası var mecazi aşk için. Levra insan görüyor ki çoğu insan o mecazi aşkı sohbetle elde etmişler, o muhabbeti sohbetle elde etmişler. Levra Gavs’ın zamanında insan görüyordu ki, iki üç sofi bir araya geldiği zaman Gavs’ın sohbetini yapıyorlardı, Sultan hz’nin sohbetini yapıyorlardı. Onla aşkla muhabbetle nispet dağılıyordu , nispet kaynıyordu. Levra onların bereketiyle feyzleriyle Allahın rahmeti yağıyordu. O Allahın rahmetinden faydalanıyorlardı. Kalp tamamen gıdasını alıyordu. Kalp harekete geçiyordu. Muhabbet artıyordu , aşk artıyordu. Haletler zuhur ediyordu. Onun için sohbetin çok önemi vardır. Sohbetsiz kalmamak lazım. Levra sohbet hakikaten muhabbetin temellerinden bir tanesidir. Şah ı Hızna k.s.a döneminde ; Gavs k.s.a ,kalkarken Şah ı Hızna diyordu , otururken Şah ı Hızna diyordu, yerken Şah ı Hızna diyordu. Levra o mecazi muhabbetini Şahı Hızna yla Allahın hakiki muhabbetine çevirdi. İnsan görüyordu , o asırda Gavs k.s.a. kadar Şahı Hıznaya teslimatı, muhabbeti olan bir insan bulmak mümkün değildi, o kadar Şahı Hızna ‘ya aşıktı. Levra o Şah ı Hıznaya aşık oluşu tamamen Allah’ın aşkına götürdü, Rasululah’a götürdü. Onun için onda en büyük faydaları gördüğü için her şeye illa ki Şahı Hızna diyordu. İşte muhakkak ki insanın da sadatı kiramın sohbeti , Sultan hz.nin sohbeti , Gavz hz.nin sohbeti , Seydanın sohbetini sık sık yapması lazım. Levra perişan olmuşuz. Levra yüzümüz kurumuş, kalbimiz susuz kalmış, aç kalmış, ışıksız kalmış, muhabbetsiz kalmış. Ancak onun ilacı , işte sohbetle tedavi olması temennimiz odur. O muhabbeti de artırır, aşkı da artırır, kalbi de sulandırır. Her şey yine hakikaten Allahın dostlarının sadatı kiramnın sohbetiyle olur. Onun için muhakkak ki insan sohbetsiz kalmaması lazım. İki kişi dahi olsa , kimse dahi olmasa, rabıtayla yine canlandırıp o sohbetleri , hareketleri , davranışları hatırlamak da tek başına olduğu zaman onu bile muhabbete çevirir, dönüştürür. Onun için insan kimi bulduysa , dağda olsun , toplulukta olsun illa ve illa ki birisini bulup, sadatı kiramın sohbetlerini yapması lazım. Sultan hz.nin sohbetini yapmak lazım, Seydanın sohbetini yapmak lazım. Hiç olmazsa muhabbetimiz artsın, aşkımız artsın. İnsan buna devam ettiği zaman hakikaten bariz bir şekilde çok büyük farklarla kendini hissediyor, muhabbetinin artışını , insanın evradlarının lezzetini , namaz kılarken lezzet almasını , sünnetleri bile kılarken lezzetin artmasını , yemek yerken yemeğin lezzetli oluşunu, yatarken uykunun lezzetini , hepsini , insan bariz bir şekilde müşahede ediyor. Onun için insan muhakkak ki sohbetten çekinmemesi lazım, utanmaması lazım. İnsanın aklına ne gelirse ,ne gördüyse fazla abartmadan gerçekler neyse muhakkak ki anlatması lazım. Onun için muhakkak ki hiç kimse bulamasa ufak çocuklara dahi olsa insan bir araya getirir, az da olsa bir de olsa iki de olsa insan muhakkak anlatması lazım. Levra bütün sadatı kiram sohbetin üzerinde çok durmuşlardır. Genellikle çoğu sadatı kiramın bizzat kendileri de ehli sohbetti. Kendileri de ehli sohbet olduğu zaman , sofileri de ehli sohbet olması lazım. Çünkü insan sohbetsiz kaldığı zaman gıdasız kalıyor . Onun için gıdayı bir şekilde günde birkaç defa olsa dahi temin etmek lazım, ara vermemek lazım, yoksa insan aç kalır , aç kalırsa insan gevşek olur, hareketsiz olur , takatsiz olur. Onun için insanın hiçbir azası hareket etmiyor, muhakkak ki aç kalmamak lazım. İnsanın sohbetle kendini doyurması lazım. ….
(Dualarınızı bekliyorum inşallah, vesselam veddua (ŞaHa Meftun))

[img][/img]

Amin . Allah c.c cümlemizden razı olsun inşallah.

"Erenlerin sohbeti, ele giresi değil.
Sohbete kavuşanlar, mahrum kalâsı değil."