Minah 301 (Gavs-ı Hizani k.s.)

Minah-301:

Bir seferinde yüksek eşikte dört ay kaldıktan sonra, eve dönmek için izin istedim. Gavs (k.s.): “Yarın bir beldeye gideceğim, sabret beraber gidelim.” dedi.

Gavs (k.s.)’ın söylediği belde benim yolumun aynısıydı. Takriben bir mil uzakta idi. Ertesi gün sabahtan yağmur başladı. Son kuşluk vaktine kadar devam etti.

Kalbime geldi. Keşke yağmur dinse giderdik. Sonra bu havatır bana unutturuldu. “Onlar unutsalarda Allah (c.c.) muhafaza eder” buyruğu gibi. Gavs (k.s.) az sonra tenezzülen aşağıya indi. Ve bu fakirin hücresinde bir saate yakın oturup marifet ilmi üzerine sohbet ederken, bir ara konuştuğu sözlerle hiç alakası olmayan şu kelimeleri söyledi: “Şimdi benim altı yaşındaki küçük kızım diyor, keşke yağmur devam etsede babam gitmese.” Ben (Halid-i Öleki) yüksek huzurlarından ayrılana kadar bu sözdeki işareti anlamadım. Sonra kalbime geldi. Gavs (k.s.) bu söz ile o kötü havatırdan dolayı beni uyarıyordu. Çünkü yağmurun durmasını temenni etmem dolaylı olarak da olsa sevgiliden ayırılığı istemek manasına geliyordu. Halbuki gerçek aşık olan rüyalarında bile sevgiliden ayrı kalmayı istemez. Bu duygu yüzünden beni: “Sendeki himmet sütten yeni kesilen bir kız çocuğu derecesine ulaşmamıştır.” diyerek azarlıyordu. Ve beni: “Sendeki himmet, sütten yeni kesilen bir kız çocuğu derecesine, ulaşmamıştır.” diye azarlıyordu.

Durumumu idrak edince, Allah (c.c.)’tan başka hiç kimsenin bilmediği. bir şekilde mahcub oldum.

Gavs (k.s.) öyle bir haleti ruhiyeye sahipti ki kalbine havatır gelenin mahcub olmasi söz konusu olduğunda, onu açıkladığı zaman, anlayışım kapatmak ve çıktıktan sonra anlamasını sağlamak şeklindeydi.
Eğer mahcub olmayacaksa daha mecliste iken bildirirdi.

Ona kalblere tasarruf gücü veren, en hikmetli bir yol ve en çok rağbet gören bir şekilde kalblere terbiyeci kılan Allah (c.c.) Hz. ne yücedir.
Yemin ederim ki Gavs (k.s.) mukkallib idi. Yani kalblerdeki kötü fiilleri iyiye değiştirme vasfina haiz idi.

İnsan ile kalbinin arasına girebilen saf bir cila (bu sıfatın parlak bir şekilde tezahür ettiği) idi.